Het is deze week raak in de melkveehouderij. De week begint met het bericht van Friesland Campina dat er tientallen arbeidsplaatsen worden geschrapt om de kosten te drukken in dagvers. In een artikel in het AgD worden diverse producenten van dagverse melk aangehaald. Allemaal hebben ze dezelfde boodschap: de concurrentie verkoopt het product onder de kostprijs. Het lijken wel melkveehouders.
Vervolgens zijn het de melkveehouders zelf die een koude douche krijgen. Nieuwsuur besteedt op dinsdagavond volop aandacht aan een rapport van Wakker Dier over de Nederlandse melkveehouderij. Een verhaal met een zwaar accent op uierontsteking en klauwproblemen. Niet echt een beeld om vrolijk van te worden.
Je vraagt je af wat er toch aan de hand is in onze agrarische sector. Uiteraard is er geen eenduidige oorzaak te geven voor deze verschijnselen. Toch denk ik dat er in de agrarische sector een duidelijke cultuur is van kostprijs denken. Deze cultuur is ontstaan na de Tweede Wereldoorlog, toen er voor weinig geld voedsel moest worden geproduceerd. De driehoek onderwijs – onderzoek – voorlichting is vervolgens deze weg ingeslagen en heeft tot nu toe nog geen alternatief gevonden. Jammer! Het kostprijs denken heeft ons inderdaad een goede exportpositie opgeleverd. Anderzijds levert alleen kostprijs denken een grijsheid op, waar alleen de prijs nog van belang is. Het klagen over opbrengstprijzen in de diverse sectoren van de agrarische sector is hier een gevolg van.
Gelukkig zijn er zo nu en dan ook sprankjes van hoop. Zo’n sprankje is wat mij betreft het verhaal van het rondeel-ei. Nota bene een ei geeft hoop. Een ei gold altijd als standaard voorbeeld dat het voedsel niet duurder was geworden en dat daarom de kostprijs naar beneden moest om te overleven.
Bij de productie van het rondeel-ei is goed nagedacht over de manier van produceren en daardoor is een nieuw product ontstaan. Voor de distributie wordt geen gebruik gemaakt van de tussenhandel. Er gaan 7 eieren in een ronde doos in plaats van 6 of 10 in een rechthoek. De doos is gemaakt van kokos en voelt heel anders dan karton. Kortom het hele concept is duidelijk anders, terwijl we nog steeds spreken over een ei. En de prijs? In de AH liggen deze eieren voor € 0,27 in het schap en de ‘gewone’ scharreleieren voor € 0,16.
Het lijkt mij dat er ook voor melk meer mogelijkheden zijn dan een fooi voor weidemelk. Wie pakt de handschoen op?
